inspiratie

1 februari 2024, de #poëzieweek zit erop, maar er is een gedicht dat we zeker nog met jullie willen delen. Het gaat over rouwen, want ook over verdriet en afscheid zijn heel wat mooie en fijngevoelige gedichten geschreven. Ze vatten in enkele rake woorden onze emoties samen, of zorgen er net voor dat we onze emoties de vrije loop laten.

De poëzieweek staat dit jaar in het teken van het thema “thuis“. De plek waar vele verhalen geschreven worden, maar evenzeer een plek die niet meer hetzelfde is na een overlijden. Daarom delen we graag het gedicht van Dianne McKissock. Bij een kop koffie aan de keukentafel, alleen of bij een bezoekje, komen vaak warme herinneringen naar boven of worden de mooiste woorden gesproken. Laat je inspireren door dit gedicht om verder te gaan, om een nabestaande een bezoekje te brengen, om poëzie te delen … laat de woorden jou in beweging zetten om verder te gaan…

Herstellen van de rouw
is als ontwaken
uit een lange winterslaap,
de warmte van de zon voelen,
de wind in de bomen horen ruisen,
het zachte gegons van de bijen horen,
de vogels horen zingen,
de geur van de bloemen ruiken,
het zout van mijn tranen voelen,
mijn zintuigen laten strelen
door de schoonheid van de natuur
en de stilte ervaren binnen mij
als een haven van pijn.

– Dianne McKissock –

Bron: boek ‘Vingerafdruk van verdriet’ – Manu Keirse